Het centrum voor Gezonde Scholen doet onderzoek. De conclusie luidt; in de Benelux zijn de scholen ongezond. Het dagblad Trouw schrijft er over. In 70 procent van de scholen is de temperatuur in de zomer te hoog. 40 procent heeft het in de winter te koud. De ventilatie is niet goed. Het klaslokaal ruikt muf. En de akoestiek is beroerd. Vanwege de dunne tussenwanden. De gevolgen dan maar? Hoofdpijn, vermoeidheid, slijmvliesirritaties, infectieziekten, allergieën en een grotere kans op astma-aanvallen. Ziekteverzuim dus. Er komt vervolgonderzoek naar deze binnenmilieuramp. De onderzoekers kunnen ook moeilijk anders. Zij zijn het centrum voor Gezonde Scholen.
En ja, ik herken dit. In de zomer is het knetterheet onder het platte dak van mijn lokaal. In de winter houdt de centrale verwarming de kou buiten de deur. Maar de thermostaat hangt aan de koude kant van het gebouw. Als ik de radiator openzet, is het binnen een paar minuten zomers heet. Daar kan geen deodorant tegenop. En die dunne tussenwand heb ik ook. De collega met de woeste werkvormen hoor ik luid en duidelijk. Maar even eerlijk, deze problemen zijn te hebben. In de zomer gaan ramen en deur open. In de winter het raam op een kier. De verwarming brandt. En de herrie bij mijn collega? Hij zal mij ook wel eens horen.
De VO-raad staat echter minder ontspannen in deze kwestie. Trouw beschrijft de riedel van de professioneel lobbyist. Het Nederlands schoolgebouw is gemiddeld 38 jaar oud. Het voldoet niet aan de eisen van nu. Dat komt omdat de gemeenten verantwoordelijk zijn voor nieuwbouw. De prikkel om te investeren in nieuwbouw ontbreekt. Scholen doen het onderhoud. En oude gebouwen onderhouden, doe het maar eens. De oplossing? Meer geld voor gebouwen.
Klinkt aannemelijk. En precies dat maakt me nerveus. Want niemand zegt, veel mensen op een beperkt aantal vierkante meters is, was en blijft behelpen. In de gehele wereld. En dus ook in de Benelux. Nee, er is een probleem, dat blijkt uit onderzoek, meer geld. En dat geld is er. Zegt de regering. En vanaf dat bericht staat het spel op de wagen. Eerst relativeert Sylvester Eijffinger het bedrag. Deze hoogleraar in Tilburg en Harvard stelt in Scienceguide; nou, meer geld, investeren, het is eerder broekzak vestzak, klein bier, een postje hier, een potje daar. Maar dat weerhoudt de lobby-ratten niet. Zij sprinten uit hun holen. Wapperend met hun wetenschappelijke onderzoeken naar binnenmilieu, pesten, excellentie en professionalisering. Jij en ik willen reparatie van koopkracht, kleinere klassen en tijd voor ontwikkeling. Om problemen op te lossen. Op maat. Maar terwijl wij voor de klas staan, verslinden de lobby-ratten de buit. Zij weten wat goed is. Voor ons. Dat blijkt uit onderzoek. En weg zijn onze praktijkargumenten.
Inderdaad, knap hopeloos, deze beslisstructuur. Het wordt tijd onze Braziliaanse collega’s eens uit te nodigen. Voor een workshop actie voeren. Een Brazilian Wax. Het doet even pijn, met één ruk de welig tierende onzin uit de intieme delen van het onderwijs wegrukken. Maar ik zeg, doen.
Be First to Comment