Skip to content

Het bezwaar van de leraar

Op 31 augustus 2018 presenteerde ik mijn laatste boek. Het bezwaar van de Leraar. Uitgegeven door Amsterdam University Press (AUP).

Hieronder een interview in De Volkskrant en een aantal reacties. Meestal positief. Soms ook voorspelbaar negatief.

Het interview in De Volkskrant was natuurlijk lekker. Er was een radiointerview,  nog een radio optreden, de bespreking in De Nieuwe Meso van Pieter Leenheer is goed, onderwijskundige Casper Hulshof schrijft een recensie in mijn stijl, de recensie in Het Onderwijsblad is behelpen, dat geldt ook voor Didactief, daar gaat een schoolleider in de dop los en de recensie in Levende Talen zit op enigszins dezelfde trip. En even later, als de emotie naar achtergrond verdwijnt, en het verstand zijn comeback maakt, denk ik toch; die recensies uit Het onderwijsblad en Levende talen, die zijn eigenlijk gewoon goed en ik begrijp hun kritiek. Het stukje in Didactief van die brave dienstklopper uit de managementkaste blijft daarmee overigens sneu en treurig.

De reactie van de VO-raad is ook bijzonder. In die kringen lezen ze mijn boek niet, maar als er dan iets in de krant verschijnt, vinden er wel wat van natuurlijk en de lieverds proberen ook een grapje te maken. Ingaan op argumenten was misschien toch handiger geweest. Op de website Onderwijsenzo daarentegen een fijne recensie van de onderwijzer Bertus Meijer en dit commentaar van Jan Drentje op het onderwijsblog van NRC/Handelsblad is te gek.  Inspecteur Anne Bergsma schreef een heel aardig stukje in Van 12 tot 18.  En oud bestuurder Pieter Hendrikse schreef een bezwaar tegen Het bezwaar van de Leraar.  En ik vond deze, van Judith Donkers, eigenlijk nog wel heel aardig en fijn. Voeg daar deze column bij (een zeikerd en ijdeltuit, dat ben ik dan) en je hebt een mooi beeld. Kortom, blij met reacties en commentaren. Ik ga gewoon door met lesgeven, leraren opleiden en schrijven. Tijd voor een nieuw project.

Voor mensen die Het bezwaar van de Leraar nog niet gelezen hebben, koop het gewoon, voor de kick, voor 23.00 uur besteld, een dag later op de mat!

Published inInfo

5 Comments

  1. Rudi Vervoort Rudi Vervoort

    Ben je boek aan het lezen (sta zelf reeds 37 jaar in het basisonderwijs in België). Ben momenteel op blz 45. Toch een kleine spellingfout, volgens mijn bescheiden mening, ontwaard. Regel 4: “degene”. Moeten we hier niet “degenen” schrijven? Praktijkkennis is inderdaad heel belangrijk (het belangrijkste) maar we mogen de vakkennis natuurlijk niet verwaarlozen. Of zoals Socrates zei: Acht hen niet te hoog die al uw woorden en daden prijzen maar hen die u welgemeend op uw fouten wijzen.
    Veel succes en de vinger blijven leggen.

  2. Dank voor de reactie. En fantastisch dat mijn boek in België wordt gelezen. Dat u een spelfout gevonden hebt, is niet goed en jammer. Maar ja, het boek is een jaar geschreven terwijl ik tegelijkertijd ook nog anderhalve fte werkte. Dus ik ben bang dat u er nog wel een vindt. Ben uiteraard meer dan benieuwd wat u van het boek vindt na de epiloog. Met daarbij de fundamentele vraag; is de analyse ook toepasbaar op de Belgische situatie. Of dit een puur Nederlandse kwestie.

  3. Nelly Nelly

    WOW! Dit is precies wat wij (docenten zoals jij!) nodig hebben – de herkening dat niet wij, maar zij die het niet beter kunnen en kennen, gek zijn. Ik heb gesmuld van de inhoud – van A tot Z! Je focus is het VO, maar persoonlijk kijk ik erg somber ook tegen de basisonderwijs aan. Je stelling dat de leerlingen aan het einde van groep 8 nog redelijk kunnen rekenen (en schrijven), wordt steeds vaker bewezen onjuist te zijn. De basisonderwijs hoort zeker tot de bombing targets (om in je jargon te blijven!) evenals de lerarenopleidingen. Een totale verwoesting, maar wie gaat het opbouwen? De oplosing die je in de epiloog aandraagt is niet realistisch, niet uitvoerbaar. Het kaliber van de leraar waar je op duidt, is steeds zeldzamer. De jonge leraren van vandaag zijn het product van hetzelfde onderwijs. Dit is goed merkbaar in hun kennis en vaardigheden, maar vooral in hun aangeleerde zesjescultuur – want zulke leerlingen zijn ze zelf ook geweest. Jouw generatie docenten zouden nog het verschil kunnen maken, maar zij ook bereiden zich voor op het pensioen. Je kunt ze niet kwalijk nemen – ze hebben hard en lang genoeg gelopen. Het is tijd om gas los te laten. Maar wie dan?
    Veel succes en ik ben van de partij, mocht er gebombardeerd worden 🙂
    P.S. (p. 202 Bob’s lyrics: …a day TOO long).

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *